قطعه «حصار» شنونده را ناظر بر ورود و خروج دستههای سینه زنی و زنجیر زنی قرار میدهد و علیزاده در اینباره میگوید «این دستهها در انبوهی از گرد و خاک و غبار محو میشوند و من برای این قطعه پایانی خاص ننوشتهام، بلکه پایانبندی این قطعه به گونهای است که نشان دهنده همین محو شدگی دسته هاست که گویی ناظر این مراسم صدای سنج و ضرب زورخانه را همراه با دورشدن این دستهها میشنود تا زمانی که محو و درغبار گم شوند.»
به بنا بر گفته مجید درخشانی که در این آهنگ نواختن سنج را نیز بر عهده دارد، قطعه «حصار» به همراه قطعه «سواران دشت امید» برپایه ردیف دستگاهی موسیقی ایرانی است که با ریتمهای ادواری آمیخته شدهاست. بنابر گفته ابوالحسن نجوا، کارشناس موسیقی بخش فارسی بیبیسی، «حصار» از برخی جهات نقطه عطفی در کار حسین علیزاده و موسیقی ایرانی بهشمار میرود.